Podium

In deze muzikale dansvoorstelling gaat de danseres en choreografe op zoek naar ongehoorde verhoudingen tussen popmuziek en hedendaagse dans, lyrics en lyriek, uitbeelding en verbeelding, choreografie en improvisatie.

“Herrie” is een vurige lofzang aan eenieder die het niet helemaal eens is met hoe wereld werkt en weigert om bij de pakken neer te blijven zitten.

125 BPM situeert zich ergens tussen de kosmische krachten van de bewegende hemellichamen en het precaire evenwicht tussen twee mensen.

De muziek van Trio Reijseger Fraanje Sylla zou je kunnen omschrijven als het perfecte amalgaam van jazz, Afrikaanse liederen en klassieke muziek.

Een avond weelderige elektro, geprogrammeerd door de jongens van Lunar. Geluid is beweging en beweging is geluid. Ontdek snel de line-up!

In Apparitions zoekt Diederik Peeters uit hoe het nu eigenlijk zit met het leven na de dood. Hij infiltreert het einde van de negentiende eeuw om zich daar te mengen onder vooraanstaande wetenschappers.

Goodbye Princess is een omgekeerde mythe, waarin de heldendaad niet leidt tot goddelijkheid, maar tot menswording.

In Hyphen zijn dans en muziek gelijk. Niet alleen is de auditieve ervaring even belangrijk als de visuele, maar ook de fysieke aanwezigheid van beide performers is evenwaardig.

Op de scène staan vier circusartiesten met hun vader. Acht volwassen mannen dragen elkaar, testen elkaar, ontmoeten elkaar waar we het niet verwachten. Carrying my father is een fysieke, acrobatische voorstelling over dragen en gedragen worden.

Ruim 30 jaar na de eerste opvoering spelen Peter Van den Eede en Bas Teeken opnieuw De Gebiologeerden: de allereerste voorstelling van de KOE.

Simon, Garfunkel, My Sister and Me wordt een voorstelling over rivaliteit in al haar vormen. Live versus tape, vrouw versus man, zwart versus wit, Europa versus Amerika. En over boksers, hometowns, oude vrienden en de 50 ways to leave your lover.

Saxofonist Fabrizio Cassol van Aka Moon verdiepte zich in de laatste pianosonate van Ludwig van Beethoven, Opus 111. Het is voor Aka Moon een logische voortzetting van een reis doorheen interculturele herlezingen van klassiek repertoire